Czego NIE mówić: Proszę się odprężyć! Dlaczego: Niezdolność do odprężenia się jest jedną ze wspólnych cech zaburzeń lękowych. Sugerowanie, że osoba z zaburzeniami lękowymi powinna się zrelaksować jest jak mówienie osobie z alergią, żeby przestała kichać. Gdyby Pana przyjaciel mógł się zrelaksować, to by to zrobił.
Zaburzenia odżywiania to grupa chorób związanych z nieprawidłowym łaknieniem na tle psychicznym. Wymagają one odpowiedniego rozpoznania oraz wdrożenia leczenia. Jest to trudne, ponieważ z reguły osoby, które się z nimi zmagają, nie czują się chore. Tym samym nie szukają pomocy medycznej. Istnieją różne rodzaje zaburzeń odżywiania. Najbardziej znane to anoreksja i są przyczyny zaburzeń odżywiania? Wszystkie rodzaje zaburzeń odżywiania mają podłoże psychiczne. Oznacza to, że rozwijają się na skutek emocjonalnych problemów. Najczęściej jest to brak akceptacji ze strony innych osób, wyśmiewanie, wykluczenie z grupy z powodu wyglądu, niska samoocena. Zaburzenia odżywiania mogą wziąć się także z silnego stresu, samotności, konfliktów w rodzinie, emocjonalnych zaniedbań. Zdarza się, że prowadzą do nich czynniki somatyczne (np. uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu u niektórych osób z bulimią).Jakie są rodzaje zaburzeń odżywiania?Dwa podstawowe rodzaje zaburzeń odżywiania to:zaburzenia specyficzne (pierwotne),zaburzenia niespecyficzne (wtórne).Pierwotne zaburzenia odżywiania to anoreksja i bulimia. Do drugiej grupy zaliczane są nieprawidłowości, które są ich odmianami. Z czasem przybywa ich coraz więcej. Wpływ ma na to sposób, w jaki funkcjonuje dzisiejsze społeczeństwo, oraz to, z jakimi problemami się (jadłowstręt psychiczny)Anoreksja jest najbardziej znanym rodzajem zaburzeń odżywiania. Jest ona związana z panicznym strachem przed wzrostem masy ciała. Wszystkie działania skupiają się na obniżeniu wagi. Osoba chora ogranicza jedzenie, głodzi się oraz wykonuje intensywne treningi. Ma zaburzony obraz samej siebie – nadal uważa, że nie osiągnęła idealnej sylwetki, mimo że jej BMI spada poniżej 17,5. Anoreksja prowadzi do wyniszczenia organizmu, a nieleczona, kończy się jest zaburzeniem odżywiania w pełni skoncentrowanym na jedzeniu. Osoby, które na nią cierpią, mają napady kompulsywnego objadania się. Po nich podejmują tzw. działania kompensacyjne. Ich celem jest niedopuszczenie do wzrostu masy ciała. Wyróżnia się dwa rodzaje bulimii: przeczyszczający (chory przyjmuje środki przeczyszczające) i nieprzeczyszczający (chory nie sięga po środki farmakologiczne).BigoreksjaBigoreksja jest zaburzeniem, które dotyczy głównie mężczyzn. Charakteryzuje się ono stosowaniem specjalnej diety oraz wykonywaniem intensywnych treningów, aby zwiększyć ilość tkanki mięśniowej. Osoby, które na nią cierpią, mają zaburzony obraz własnego ciała. Z tego powodu nie są zadowolone z wyglądu i przez cały czas dążą do perfekcyjnej sylwetki – nawet gdy wygląda ona skupienie na zdrowym odżywianiu może być rodzajem zaburzenia odżywiania. Mowa o ortoreksji. Charakteryzuje się ona nadmiernym skoncentrowaniem na spożywaniu zdrowego jedzenia. Celem takiej diety jest przede wszystkim uniknięcie chorób. Ortoreksja wiąże się z dużymi ograniczeniami żywieniowymi oraz z wykluczaniem wielu grup pokarmów z diety. Osoby objęte tym zaburzeniem często mają swoje własne zasady dotyczące tego, co wolno jeść, a czego nie. Ustalanie ich, a także przygotowywanie posiłków i poszukiwanie miejsc, w których można kupić produkty ekologiczne, utrudnia codzienne funkcjonowanie i jest przyczyną izolacji bywa także nazywana anoreksją alkoholową. Jest to zaburzenie odżywiania, które polega na ograniczeniu jedzenia pokarmów w celu spożywania większej ilości alkoholu. Zamierzonym efektem takiego działania jest niedopuszczenie do wzrostu masy ciała, związanego z przyjmowaniem napojów alkoholowych. Osoba, która cierpi na alkoreksję, często korzysta także ze środków przeczyszczających. Zaburzenie to jest ściśle związane z objadanie sięKompulsywne objadanie się bywa także określane uzależnieniem od jedzenia. Ten rodzaj zaburzenia odżywiania charakteryzuje się spożywaniem nadmiernej ilości pokarmu w niekontrolowany sposób. Nawet w sytuacjach, w których nie jest odczuwany głód. Przyczyną napadów jedzenia są czynniki emocjonalne. Ich następstwem często jest nadwaga lub otyłość. Kompulsywne objadanie się występuje rodzaje zaburzeń odżywiania występują tylko u konkretnej grupy osób. Jednym z nich jest diabulimia, która dotyczy chorych na cukrzycę typu 1. Charakteryzuje się ona celowym pomijaniem lub zmniejszaniem dawki insuliny, ponieważ prowadzi to do zmniejszenia masy ciała. Jednocześnie utrzymują się wysokie stężenia glukozy we krwi oraz hemoglobiny glikowanej. To z kolei jest przyczyną powikłań cukrzycy. Diabulimii często towarzyszy nieprawidłowe odżywianie nocnego objadania sięZespół nocnego objadania się jest zaburzeniem, które charakteryzuje się spożywaniem posiłków w nocy. Skutkuje brakiem apetytu w ciągu dnia (zwłaszcza w godzinach porannych). Towarzyszy mu bezsenność, a często także otyłość. W większości przypadków objadanie się w nocy ma charakter kompulsywny. Pojawia się przymus jedzenia oraz trudność w zaprzestaniu spożywania jest zaburzeniem odżywiania, które dotyczy kobiet w ciąży. To odmiana anoreksji. Charakteryzuje się nadmierną kontrolą masy ciała, ograniczeniem przyjmowania pokarmów i intensywnym wysiłkiem fizycznym, aby uniknąć przyrostu wagi związanego z ciążą. Stanowi zagrożenie zdrowia nie tylko dla przyszłej mamy, ale także jej dziecka. W Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 wyróżnia się także nieokreślone zaburzenia odżywiania. Są to nieprawidłowości, których nie można przypisać do żadnej grupy, ponieważ nie spełniają one ich kryteriów zaburzeń odżywianiaObjawy zaburzeń odżywiania zależą w głównej mierze od ich rodzaju. Wszystkie nieprawidłowości mają jednak kilka wspólnych cech. Są to obraz własnego ciała,lęk lub paniczny strach przed przyrostem masy ciała,nadmierne skoncentrowanie na jedzeniu (planowanie posiłków, liczenie kalorii),spadek masy ciała,poczucie winy i wstyd,unikanie spożywania posiłków z innymi osobami,niemożność normalnego funkcjonowania w społeczeństwie ze względu na nadmierne skoncentrowanie na sylwetce,obniżenie rodzaje zaburzeń odżywiania prowadzą do powikłań. W ich wyniku może dojść do powstania niedoborów, wyniszczenia organizmu, dolegliwości ze strony układu pokarmowego oraz zaburzeń hormonalnych (np. ustąpienia miesiączki).Kogo dotyczą zaburzenia odżywiania?Zaburzenia odżywiania mogą wystąpić zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Częściej rozpoznaje się je u pań, ale niektóre dotyczą przede wszystkim panów ( bigoreksja). Nieprawidłowości można zaobserwować w każdym wieku. Pamiętaj, że istotnym problemem są zaburzenia odżywiania u dzieci, zwłaszcza w momencie, w którym wchodzą one w okres dojrzewania, a ich ciało zaczyna się wygląda leczenie zaburzeń odżywiania?Leczenie zaburzeń odżywiania opiera się na psychoterapii. Zwykle jest ona długotrwała i wymaga ścisłej współpracy pacjenta z terapeutą. Niekiedy konieczne jest wdrożenie farmakoterapii lub hospitalizacja. Warto dodać, że jednocześnie leczy się powikłania, które wynikają z zaburzeń odżywiania (np. niedobory witamin i minerałów).Jakie mogą być skutki zaburzeń odżywiania?Skutki zaburzeń odżywiania są bardzo groźne dla zdrowia. Na skutek niedoboru substancji odżywczych, witamin i minerałów może dojść do wyniszczenia organizmu. W efekcie narządy wewnętrzne przestają prawidłowo funkcjonować, co prowadzi do wystąpienia różnego rodzaju nieprawidłowości i nieprzyjemnych dolegliwości. Zaburzenia odżywiania mają także skutki społeczne. Chorzy często izolują się od innych i tracą relację, ponieważ zbyt wiele czasu poświęcają dążeniom do idealnej sylwetki. Ponadto zmagają się z depresją i innymi zaburzeniami na tle można pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania?Jeżeli masz w swoim otoczeniu osobę, która zmaga się z zaburzeniami odżywiania, postaraj się jej pomóc. Pamiętaj, że wielu chorych nie zdaje sobie sprawy z problemu, dlatego nie rozpoczyna leczenia. Możesz wiele zdziałać rozmową i zapewnieniem o swoim wsparciu. Nie oceniaj, nie nakazuj i powstrzymaj się od uwag na temat wyglądu. Wykaż się zrozumieniem i troską – właśnie tego najbardziej potrzebują osoby z zaburzeniami odżywiania.- Osoby borykające się z zaburzeniami odżywiania często spotykają się z ogromnym niezrozumieniem i ostracyzmem. Chcemy pokazać im, że nie są w swoich zmaganiach same - mówią Marta Knaś i Izabela Piotrowiak, pomysłodawczynie platformy edukacyjnej Szczera Sfera.Faktem jest, że takie nadejście pandemii zwiększyło problemy psychiczne. W populacji ogólnej młodzież jest jedną z grup, w których zaburzenia te są najbardziej widoczne. Chociaż problemy psychiczne mogą być różne, te związane z jedzeniem zwykle dotykają znacznej liczby młodych ludzi. W następnym artykule pokażemy Ci jak pomóc młodym ludziom, którzy mają jakieś zaburzenia zachowania żywieniowego. Wskaźnik1 Znaki ostrzegawcze dotyczące zaburzeń psychicznych2 Jak rodzice powinni się zachowywać, jeśli ich dziecko cierpi na zaburzenia odżywiania Znaki ostrzegawcze dotyczące zaburzeń psychicznych Młody człowiek cierpiący na zaburzenia zaczyna unikać wspólnych przestrzeni w domu i woli izolować się w swoim pokoju. Wyobcowanie następuje na poziomie rodzinnym i społecznym. Nie podziela stanu emocjonalnego z rodziną i staje się znacznie bardziej zamknięty w sobie. Komunikacja z rodziną prawie nie istnieje, a jego charakter całkowicie się zmienił. Młody człowiek staje się apatyczny, pesymistyczny i bardziej agresywny. W życiu nastolatka większe znaczenie ma relacja z ciałem. Możesz wybrać kompulsywne patrzenie na siebie w lustrze lub całkowicie odrzucić siebie i wyrzec się swojego fizycznego wyglądu. Sposób ubierania się również może się całkowicie zmienić. Jak rodzice powinni się zachowywać, jeśli ich dziecko cierpi na zaburzenia odżywiania Rodzina odgrywa kluczową rolę w pomocy młodej osobie, która cierpi na takie zaburzenie odżywiania. Następnie podajemy kilka wskazówek, jak pomóc młodej osobie cierpiącej na zaburzenia odżywiania: Ważne jest, aby nie być stale na szczycie dziecka, zwłaszcza w czasie posiłków. Takie zachowanie rodziców pogorszy sytuację. Należy unikać komentarzy na temat jedzenia, w przeciwnym razie młody człowiek może czuć się źle i winny całej sytuacji. Rodzice powinni przez cały czas unikać komentarzy na temat wyglądu fizycznego.. Obraz siebie odgrywa fundamentalną rolę w tej klasie zaburzeń związanych z odżywianiem. Zaburzenie zachowań związanych z jedzeniem nie jest nonsensem, ponieważ jest uważane za poważną i złożoną chorobę. Dlatego rodzice muszą być cierpliwi w dążeniu do poprawy swojego dziecka. Ważne jest, aby przywrócić dobrą komunikację z młodą osobą. Dobrze jest pokazać mu, że ma na kim się oprzeć, jeśli uzna to za stosowne. Pomimo izolacji i apatycznego charakteru, ważne jest, aby nigdy nie zaniedbywać więzi rodzinnej. Zalecane są zajęcia rodzinne. i spędzanie czasu razem, aby stworzyć pozytywne środowisko rodzinne. Rodzice powinni być zawsze bardzo pomocni. ale nie są bezpośrednio odpowiedzialni za powrót do zdrowia Twojego dziecka. Krótko mówiąc, rodzicom nie jest łatwo obserwowanie, jak Twoje dziecko cierpi na zaburzenia odżywiania. Jest to złożona choroba psychiczna, która wymaga cierpliwości ze strony rodziców i wytrwałości ze strony dzieci. Pomoc rodziców ma podstawowe znaczenie, aby młoda osoba z TAC mogła przezwyciężyć taki problem psychiczny. Treść artykułu jest zgodna z naszymi zasadami etyka redakcyjna. Aby zgłosić błąd, kliknij tutaj.
To jedno z najbardziej powszechnych zaburzeń odżywiania, które często występuje wraz z bulimią oraz anoreksją. Jednak nie martw się, istnieją skuteczne sposoby na radzenie sobie z tym problemem. W tym artykule dowiesz się, jak zmienić swoje nawyki żywieniowe i pokonać kompulsywne objadanie się.
Zaburzenia odżywiania – rodzaje, przyczyny, objawy, leczenie Zaburzenia odżywiania mogą prowadzić do poważnych niedoborów pokarmowych, chorób i groźnych powikłań, dlatego nie należy ich bagatelizować. Jakie zaburzenia odżywiania występują najczęściej? Jak je rozpoznać i leczyć? W jaki sposób pomóc osobie, która ma przejawia problemy z odżywianiem? Uzależnienia są coraz częściej pojawiającym się problemem wśród ludzi. Jeśli ktoś chce skończyć z paleniem papierosów, musi usunąć całkowicie pewien problem ze swojego życia. Co, jeśli pewnego rodzaju uzależnieniem jest czynność, której nie można się pozbyć, jak na przykład jedzenie? W sytuacji, w której jedzenie przejmuje nad człowiekiem kontrolę lub kiedy myśli o pożądanej sylwetce całkowicie determinują nasz sposób jedzenia, niezależnie, czy będzie to z korzyścią dla naszego zdrowia, czy wręcz przeciwnie, mowa o zaburzeniach odżywiania. Jest to coraz częściej pojawiająca się w społeczeństwie choroba, która może być trudna do zrozumienia, ponieważ kręci się wokół czynności fizjologicznej, koniecznej dla każdego organizmu, żeby żyć. Zaburzenia odżywiania – czym są i dlaczego się pojawiają? Zaburzenia odżywiania są to jednostki chorobowe, charakteryzujące się zaburzeniami łaknienia na poziomie psychicznym. Określa się w ten sposób nieprawidłowe zachowania żywieniowe oraz zachowania koncentrujące się na kontroli masy ciała oraz jej celowej utracie. Samo zaburzenie lub przeświadczenia mu towarzyszące prowadzą do pogorszenia się stanu zdrowia zarówno psychicznego, jak i fizycznego oraz pogorszenia funkcjonowania wśród społeczności. W przypadku najbardziej powszechnych – anoreksji i bulimii – zaburzenia odżywiania często pojawiają się w związku z kreowanym przez media nierealnym obrazem idealnego ciała, brakiem samoakceptacji czy akceptacji najbliższych lub rówieśników. Zaczynają się wtedy, kiedy dana osoba zbyt mocno skupia się na masie ciała oraz spożywanej żywności. U wielu osób ciągłe dążenie do idealnej sylwetki staje się pewnego rodzaju obsesją, niepozwalającą na normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Dodatkowo powodem pojawienia się zaburzeń odżywiania mogą być na przykład uszkodzenia ośrodka sytości w mózgu lub inne problemy fizjologiczne. Zaburzenia te często pojawiają się u osób z depresją lub zaburzeniami lękowymi, często także działa to w drugą stronę – u osób z zaburzeniami odżywiania pojawia się depresja. Kogo najczęściej dotyczą zaburzenia odżywiania? Rozpowszechnienie wszystkich zaburzeń odżywiania w ciągu życia wynosi 5%, najczęściej są to zaburzenia z napadami objadania się, bulimia oraz anoreksja. Większość przypadków dotyczy społeczeństwa zachodniego, osób pochodzących z klasy średniej lub wyższej, w znaczącej większości kobiet (nawet 90%), chociaż coraz częściej chorują także mężczyźni. W ogromnej ilości przypadków pojawiają się w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości, ale nie jest to reguła. Objawy zaburzeń odżywiania będą bardzo różne, w zależności od konkretnego zaburzenia. Dodatkowym utrudnieniem jest to, że większość chorych stara się ukrywać swoje problemy, a tylko w przypadku anoreksji widocznym wyznacznikiem jest niska masa ciała, która wydaje się być widoczna na pierwszy rzut oka. Pozostałe zaburzenia mogą być bardzo niewidoczne dla osoby z boku. W przypadku bulimii i anoreksji na pewno warto zwrócić uwagę, kiedy ktoś z bliskich bardzo mocno skupia się na swoim wyglądzie, ogranicza jedzenie i boi się przybrania kilogramów. Osoby chorujące na anoreksję nie mają miesiączki i często nie chcą spożywać posiłków w towarzystwie innych osób. Chorzy na bulimię po posiłkach często znikają w łazience, aby pozbyć się spożytego jedzenia, a w ich śmieciach nierzadko można znaleźć opakowania po dość dużej ilości jedzenia (podobnie u osób z atakami napadowego objadania się). Polecane dla Ciebie saszetki, odchudzanie zł tabletka, odporność, zmęczenie zł tabletka, zmęczenie zł tabletka, odporność, zmęczenie zł Rodzaje zaburzeń odżywiania Zaburzenia jedzenia i odżywiania się wyróżnione są w klasyfikacjach: DSM-5, która dotyczy kryteriów diagnostycznych zaburzeń psychicznych oraz ICD-10 (obowiązującej do grudnia 2021) i ICD-11 (obowiązującej od stycznia 2022), które dotyczą międzynarodowej klasyfikacji chorób i problemów zdrowotnych. W trzech klasyfikacjach obecne są pewne różnice, ale z pewnością wyróżnić można kilka głównych zaburzeń odżywiania: jadłowstręt psychiczny (anoreksję), żarłoczność psychiczną (bulimię), zaburzenie z napadami objadania się, zaburzenie z ograniczaniem/unikaniem przyjmowania pokarmów, zespół Pica (łaknienie spaczone), zaburzenie przeżuwania, inne i nieokreślone zaburzenia jedzenia i odżywiania się (w tym zespół nocnego jedzenia). Dodatkowo wyróżnić można jeszcze ortoreksję, która – pomimo że jest niejako problemem ze spektrum zaburzeń odżywiania – nie jest sklasyfikowana w oficjalnych podziałach. Zaburzenia odżywiania – rozpoznanie i diagnostyka Aby rozpoznane zostały u danej osoby zaburzenia odżywiania, konieczne jest spełnianie pewnych kryteriów zgodnie z systemem klasyfikacji DSM, która dotyczy kryteriów diagnostycznych zaburzeń psychicznych oraz ICD, czyli klasyfikacji chorób i problemów zdrowotnych. Każde zaburzenie ma swoje konkretne kryteria, które powinien ocenić lekarz lub psychoterapeuta. Rokowania i leczenie zaburzeń odżywiania Zaburzenia odżywiania wymagają wsparcia w kilku zakresach. Biorąc pod uwagę, że są to zaburzenia psychiczne i konieczna jest często zmiana myślenia i/lub zachowań, bardzo ważne jest wsparcie psychoterapeuty. Polecaną dla osób z zaburzeniami odżywiania szkołą psychoterapii pierwszego wyboru jest psychoterapia poznawczo-behawioralna. W niektórych przypadkach, szczególnie jeśli choroba doprowadziła do zbyt niskiej masy ciała, wyniszczenia organizmu, spowodowana jest uszkodzeniem fizjologicznym (na przykład ośrodka sytości) lub wiąże się z innymi chorobami, takimi jak depresja lub zaburzenie lękowe, konieczna jest pomoc lekarza i włączenie farmakoterapii. Lekarzem pracującym z osobami chorującymi na zaburzenia odżywiania jest psychiatra, ale często może być konieczne wsparcie innego specjalisty, zależnie od problemu, jaki towarzyszy chorobie. W związku z tym, że są to problemy powiązane z jedzeniem, do leczenia powinien zostać także zaangażowany dietetyk, ale koniecznie z wiedzą i doświadczeniem z zakresu psychologii odżywiania i psychodietetyki – w przeciwnym razie może on jeszcze bardziej zaszkodzić. Przy zastosowaniu odpowiedniej terapii większość zaburzeń odżywienia, jeśli nie towarzyszą im inne choroby, jest wyleczalna. Zaburzenia odżywiania – konsekwencje Konsekwencjami nieleczonych zaburzeń odżywiania mogą być problemy z depresją, lękami czy różnego rodzaju niedobory pokarmowe powodujące wiele chorób. Osobom chorującym często trudno jest funkcjonować w społeczeństwie, wycofują się z życia społecznego. Zależnie od rodzaju zaburzeń różne mogą być powikłania choroby, jak i też różna masa ciała – od bardzo niskiej w przypadku anoreksji do ciężkiej otyłości w przypadku kompulsywnych napadów objadania się. Często konsekwencją zaburzeń odżywiania są problemy z prawidłowym wydzielaniem hormonów, problemy z drożnością przewodu pokarmowego, a w przypadku ciężkiej postaci anoreksji – śmierć. Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania? Najważniejszą rzeczą o której trzeba pamiętać, wspierając osobę z zaburzeniami odżywiania, jest zrozumienie jej problemu i nie bagatelizowanie go, pomimo że niektórym może wydawać się on zupełnie błahy. Ważne jest, żeby opowiedzieć o swoich obserwacjach i obawach, nie oceniając danej osoby, nie krytykując jej oraz nie powodować u niej poczucia winy. Zaburzenia odżywiania dla chorych są albo krępujące, albo zupełnie dla nich niezauważalne (tak jest w przypadku anoreksji). Warto wskazać, gdzie chory może szukać pomocy oraz zapewnić mu odpowiednie wsparcie. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Jak powstaje nowotwór? Nowotwory to jedna z najgroźniejszych znanych chorób, która jest niestety bardzo powszechna i współcześnie znajduje się w ścisłej czołówce przyczyn śmierci. Warto zadać sobie pytanie: w jaki sposób rozpoczyna się proces powstawania nowotworu i jakie czynniki na niego wpływają? Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Zapomniane choroby zakaźne Obecnie na świecie zaczynają znowu pojawiać się choroby, o których świat już zaczynał zapominać. Ma to związek zarówno z tym, że bardzo dużo ludzi nie chce szczepić swoich dzieci, jak również z tym, że coraz więcej ludzi zwiedza odległe zakątki świata, nie stosując właściwej profilaktyki przed podróżami. O jakich chorobach mowa? Wysypka na brzuchu u dorosłego lub dziecka Każdy z nas nie jeden raz borykał się z problemem zmian skórnych, które lokalizowały się w różnych miejscach ciała. Czasami zmiany te były swędzące, czasami nie odczuwaliśmy natomiast żadnych związanych z nimi dolegliwości. Zdarzało się, że wykwity na skórze były płaskie, innym razem wyraźnie można było je wyczuć i miały one formę grudek lub krostek. Jedną z częstszych lokalizacji wysypki jest brzuch, co dotyczy zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Obrzęki a choroby serca i problemy z krążeniem Aby skutecznie walczyć z obrzękami trzeba znać ich przyczynę, których może być wiele. Zaliczono do nich przede wszystkim schorzenia natury kardiologicznej, nefrologicznej czy też te wynikające z urazów. Zignorowanie obrzęków może skutkować wystąpieniem innych objawów, które będą konsekwencją np. groźnej niewydolności serca. Jak zdiagnozować przyczynę obrzęków, jakie badania wykonać i czy istnieją domowe sposoby na obrzęki?Listen to #021 Jak Pomóc? Odcinek Dla Bliskich Osób Cierpiących Na Zaburzenia Odżywiania. and eighty-two more episodes by To Tylko Dieta, free! No signup or install needed. #082 Tyje, a wciąż nie czuję sytości - jak sobie poradzić?. #081 Wyzwania podczas wychodzenia z ZO - na jakim etapie jesteś?.Zaburzenia odżywiania wpływają co najmniej 9% światowej populacji, która obejmuje około 30 milionów Amerykanów. więcej niż 10000 osób Co roku umiera z powodu zaburzeń odżywiania i to tylko w Stanach Zjednoczonych. Epidemia doprowadziła do: jeszcze w liczbie i ciężkości przypadków, zgodnie ze styczniowym badaniem opublikowanym w The Lancet bliskie osobie z zaburzeniami odżywiania „odgrywają ogromną rolę w zwracaniu uwagi i identyfikowaniu potencjalnych czynników ryzyka lub oznak” – powiedział Alvin Tran, profesor zdrowia publicznego na Uniwersytecie New Haven w Connecticut. Tran prowadzi badania nad zaburzeniami odżywiania i obrazem ciała. Jedną z najłatwiejszych rzeczy, jakie możesz zrobić, jest zapytać, jak pomóc, powiedziała Joanne Hendelman, dyrektor kliniczna National Eating Disorders Alliance. Ale najpierw trzeba się nauczyć, dodała, bo niedostateczna wiedza może być szkodliwa. Oto, co jeszcze powinieneś wiedzieć o wspieraniu kogoś z zaburzeniami odżywiania. 1. Poznaj znaki Ponieważ wczesna interwencja jest kluczowa, powiedział Tran, ważna jest umiejętność rozpoznawania objawów zaburzeń odżywiania. Znajomość faktów na temat wagi, odżywiania i ćwiczeń może pomóc ci pomyśleć z kimś o wszelkich mitach, które podsycają jego nawyki, zgodnie z Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania. Oto kilka wspólne znaki Według NEDA, które mogą wskazywać na utratę wagi, rozmiar lub kształt ciała, a kontrola żywności staje się głównym problemem: emocjonalne i behawioralne Nadmierne uwzględnianie odzwierciedlenia postrzeganych wad Zaabsorbowanie wagą, jedzeniem, kaloriami, węglowodanami, gramami tłuszczu i dietą Odmowa spożycia określonych produktów spożywczych lub całych kategorii żywności Irytacja związana z jedzeniem z innymi Rytuały żywieniowe, takie jak spożywanie określonej żywności lub grupy żywności, nadmierne żucie lub nie dopuszczanie do kontaktu pokarmów Pomijanie posiłków lub jedzenie małych porcji Wycofywanie się z przyjaciół i zajęć silne wahania nastroju fizyczny – fizyczny Znaczący przyrost lub utrata masy ciała Skargi na problemy trawienne, takie jak skurcze żołądka, zaparcia i refluks żołądkowy Trudności z koncentracją Zawroty głowy, szczególnie podczas wstawania półomdlały Częste uczucie zimna Nacięcia i paznokcie w kostkach palców (od celowych wymiotów) Przebarwienia zębów, ubytki lub utrata zębów Sucha skóra, włosy i łamliwe paznokcie obrzęk pod uszami Cienkie włosy na ciele (puch) słabość Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania ma menu To znak ostrzegawczy każdego zaburzenia odżywiania, ale pamiętaj, że objawy nie zawsze mieszczą się w pudełku. 2. Podziel się swoimi obawami Według NEDA, jeśli chcesz skonfrontować ukochaną osobę o zauważonych znakach, powtarzanie tego, co chcesz powiedzieć, może pomóc złagodzić stres. Umów się na rozmowę w prywatnej lokalizacji. Zamiast pytać, czy ktoś ma zaburzenia odżywiania, oskarżać lub wydawać opinie, używaj realistycznych stwierdzeń „ja” na temat tego, co zaobserwowałeś. Może to oznaczać powiedzenie: „Hej, zauważyłem, że się skupiasz lub mówisz więcej o diecie” – powiedział Tran. lub „Zauważyłem, że jedzenie przy ludziach jest dla Ciebie niewygodne. Wiedz, że jestem tutaj, aby zapewnić to wsparcie, jeśli kiedykolwiek będziesz go potrzebować. ” Tran i Hendelman powiedzieli, że odejmowanie czyjejś wagi lub wyglądu rzadko jest właściwe lub pomocne. NEDA sugeruje, aby nie udzielać uproszczonych porad, takich jak „po prostu jedz” lub „po prostu przestań jeść”. „To jak pójście do kogoś, kto jest uzależniony od substancji lub kogoś, kto pali i mówi: 'Po prostu rzuć’” – wyjaśnił Tran. „To nie jest prosty proces i wiele razy spotkasz się z niechęcią, gdy będziesz publikować komentarze tak.” Przygotuj się również na reakcje obronne na twoje wykształcone rady. Niektórzy ludzie mogą się złościć, jeśli twoja świadomość zagraża ich szansom na uzyskanie tego, czego chcą od zaburzenia odżywiania. Jeśli tak się stanie, powtórz swoje obawy, ale nie na siłę – powiedz, że jesteś zainteresowany i zostaw otwarte drzwi do rozmowy – mówi Nida. 3. Zachęć ich do proszenia o pomoc Osoby z zaburzeniami odżywiania potrzebują profesjonalnej pomocy w powrocie do zdrowia. Jeśli nie mają lekarza ani terapeuty, ale chcą wyzdrowieć, możesz zaoferować pomoc w znalezieniu lekarza lub uczestniczenie w wizytach u nich. NEDA twierdzi, że uzyskanie skutecznego leczenia tak szybko, jak to możliwe, znacznie zwiększa szanse wyzdrowienia. Oto kilka zasobów: Krajowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania: Ludzie w Stanach Zjednoczonych mogą z niego korzystać nada linia pomocy. Narodowy Sojusz ds. Zaburzeń Odżywiania: Użyj narzędzie wyszukiwania Dla amerykańskich ośrodków leczenia lub specjalistów. umysł: Ta organizacja zdrowia psychicznego wymienia źródła w UK. Nadzieja na zaburzenia odżywiania: Ta organizacja ma informacje na temat Zasoby międzynarodowe. Nie wierz po prostu, że twoja ukochana osoba spotka się z profesjonalistą – upewnij się, że to zrobi. 4. Przypomnij im, dlaczego chcą wyzdrowieć Niezależnie od tego, czy ukochana osoba chce podróżować, nawiązywać przyjaźnie, mieć dzieci lub robić karierę, może mieć cele, które udaremniło zaburzenie odżywiania. NEDA mówi, że przypominanie osobie o tej przyszłości może pomóc skupić się na dłuższym powrocie do zdrowia, a nie na dostrzeganych krótkoterminowych korzyściach z destrukcyjnego zachowania. Pomóż im ponownie połączyć się z ich wartościami i kim chcą być. 5. Unikaj oceniania ciała i jedzenia Powinieneś także unikać mówienia rzeczy, które mogą być seksowne – na przykład komentarzy typu „Wow, dostaniesz dwa ciasta?” lub „Czuję się teraz taki gruby”. „Osoba z zaburzeniami odżywiania konkuruje z innymi ciałami” – powiedział Hendelman. „Głos osoby jedzącej zaburzony mózg brzmi: „Nie możesz konkurować z tą osobą, masz większe ciało, jesteś zły, musisz przestrzegać diety tej osoby. ” 6. Utrzymuj wieloaspektową relację Hendelman ostrzegł, że jeśli wszystko, o czym rozmawiasz z ukochaną osobą, to zaburzenia odżywiania, ta osoba może Cię odepchnąć. Ogólnie rzecz biorąc, zaburzenia odżywiania to tylko wierzchołek góry lodowej, jeśli chodzi o to, co dzieje się z daną osobą – u ich podstaw mogą leżeć problemy, takie jak depresja, lęk, trauma lub niepewność. „Rozumiem, że ta droga osoba cierpi” – powiedział Hendelman. „Jedzenie i jedzenie to sposób, w jaki uśmierzają ból, tolerują niepokój lub radzą sobie z codziennymi czynnościami”. Czasami samo wykonywanie zabawnych zajęć i wspólne relaksowanie może zrobić dwie rzeczy: złagodzić wszystko, przez co przechodzi dana osoba i pokazać, że istniejesz, ale jej nie tłumisz. Ogólnie rzecz biorąc, wspieranie kogoś z zaburzeniami odżywiania wymaga cierpliwości, wykształcenia, zrozumienia, współczucia i życzliwości. Ale bądź stanowczy i „nie czekaj, aż sytuacja stanie się tak poważna, że życie twojego przyjaciela będzie w niebezpieczeństwie” – mówi Nida.
Odc. 100 Czego nie mówić osobie z zaburzeniami odżywiania? 10 mar 2022 · Podcast psychodietetyczny Czasem to miał być wyraz troski, czasem uświadomienie, że przecież są ważniejsze niż wygląd sprawy, a innym razem po prostu brak wiedzy - komunikaty wysyłane do osób z zaburzeniami odżywiania mają bardzo duże znaczenie.
Na początku, możesz niczego nie zauważyć. Owszem, twoja córka częściej zamyka się w pokoju, rzadziej zagląda do lodówki i zdarza jej się grymasić przy obiedzie. Bywa też, że z niego rezygnuje, tłumacząc, że jadła u koleżanki lub na mieście. To tylko niektóre z wielu objawów, jakie mogą zwrócić twoją uwagę. Nie lekceważ tego, bo problem jest naprawdę poważny. Zaburzenia odżywiania, to choroby należące do grupy zaburzeń psychicznych i wymaga leczenia. Zaniedbane, prowadzą do problemów ze zdrowiem, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Byś mógł odpowiednio wcześnie ją rozpoznać i pomóc swojemu dziecku, musisz wiedzieć, na jakiego rodzaju zaburzenia, może ono cierpieć. Rodzaje zaburzeń odżywiania Niestety, problem związany z zaburzeniami odżywiania, może objawić się na wiele sposobów, stąd dość trudno w pierwszej chwili rozpoznać, z czym masz go czynienia. Dlatego ważne jest, byś na początek, choć w niewielkim stopniu, zapoznał się z każdym z nich Anoreksja To jedno z bardziej złożonych i niebezpiecznych dla zdrowia oraz życia zaburzeń odżywiania. Objawia się niechęcią do jedzenia, głównie w celu obniżenia masy ciała. Niestety, z powodu zmian chemicznych w układzie nerwowym, osoby takie wciąż postrzegają siebie jako grube, mimo ciągłej utraty wagi. Bulimia Po napadach objadania się, osoba chora, na różne sposoby stara się jak najszybciej pozbyć spożytego pokarmu. W tym celu wywołuje wymioty, stosuje głodówki, środki przeczyszczające, lewatywy, diuretyki lub bardzo intensywne ćwiczenia. Ortoreksja W tym przypadku nie jest ważna ilość, ale jakość jedzenia. Obsesja na punkcie zdrowej żywności, potrafi pochłonąć całą uwagę osoby, która na nią cierpi. Unika ona pokarmów oraz wybranych sposobów ich obróbki, gdy tylko uzna, że są one szkodliwe dla zdrowia. Coraz więcej czasu poświęca na planowanie, kupowanie i przygotowanie wyselekcjonowanych posiłków. Zespół objadania nocnego (NES) To zaburzenia w okołodobowym rytmie odżywiania, połączone z zaburzeniami snu. Jeśli twoja córka w godzinach popołudniowych ma wzmożony apetyt, po kolacji i w nocy, sięga po duże ilości jedzenia, a rano i przed południem nie je nic lub tylko trochę, możesz podejrzewać, że cierpi na NES. Zaburzenie z napadami objadania się (Binge eating disorder) To powracające z różną częstotliwością sytuacje napadowego objadania się dużą ilością jedzenia, przy jednoczesnym braku kontroli. Epizody mogą zdarzać się od 1 razu w miesiącu, do co najmniej 14 w ciągu tygodnia. Jak pomóc córce, chorej na zaburzenia odżywiania? Zrozum Zaburzenie odżywiania, to nie fanaberia czy moda, ale poważna choroba, a twoja rola jako rodzica, jest tu niezastąpiona. Począwszy od wykrycia, że twoja córka ma problemy z odżywianiem, aż po zgłoszenie się z nią do specjalisty. Między tymi dwoma punktami, jest jeszcze kilka etapów do przejścia i to wcale nie najprostszych. Nie zrobisz tego, bez zrozumienia i podjęcia prób odkrycia, jak twoja córka postrzega siebie i świat wokół. Im więcej będziesz słuchać i bezkrytycznie przyglądać się, tym bardziej się do niej często żyją w swoim świecie i nie ma w tym nic złego. Gorzej, jeśli otaczają się murem niedostępności, by ukryć problemy, z którymi sobie nie radzą. Dlatego musisz być zarówno bardzo delikatny, jak i wyczulony na punkcie zmiany zachowań. Zdobądź wiedzę Jeśli chcesz pomóc córce w powrocie do zdrowia, musisz wiedzieć o chorobie więcej niż ona. Nie szczędź czasu na szukanie sposobów dotarcia do niej i zdobycia jak największego zaufania. Zakazy, szlaban na wychodzenie z domu, zmuszanie do jedzenia, bądź stosowanie ograniczeń co do jego ilości (w zależności od rodzaju zaburzenia), krzyki, czy bicie, przyniosą tylko odwrotny obwiniaj siebie i nie szukaj winnych. To nic nie da, a odwróci uwagę od szukania rozwiązań. Korzystaj ze stron poświęconych tej tematyce, rozmawiaj na forach internetowych, umów się na konsultację z psychologiem lub psychiatrą. Znajdź przyczynę Jeśli twoja córka, wciąż odmawia pójścia do specjalisty, sam korzystaj z jego pomocy, dokładnie relacjonując zachowania córki i próbując odkryć, co mogło być przyczyną wcześniej uda ci się tego dowiedzieć, tym łatwiej będzie ci znaleźć sposób na przekonanie jej, do zdrowszego rozwiązania to być na przykład propozycja spotkania z dietetykiem, który ustali dietę, by córka mogła jeść smaczne potrawy, bez obawy, że przytyje. Nieocenionym wsparciem może okazać się pomoc trenera personalnego. Nie zaszkodzi też wizyta u kosmetyczki, czy specjalisty od wizerunku. Wszystko po to, by pomóc w bezpieczny sposób osiągnąć cel, który twoja córka chciała osiągnąć, uciekając w chorobę. Współpracuj Gdy tylko uda ci się przekonać córkę do wizyty u psychiatry, współpracuj na każdym etapie leczenia. W zdrowienie powinna być zaangażowana cała rodzina, a jej pomoc, powinna być wyczuwalna przez dziewczynę, na każdym kroku. Tylko tak możecie zbudować solidny i skuteczny system wsparcia, dzięki któremu, macie szansę, wspólnymi siłami, pomóc jej w powrocie do zdrowia.
Pomoc osobie z zaburzeniami odżywiania jest ważna i wartościowa. Poprzez uświadomienie sobie problemu, otwartą komunikację, zachęcanie do profesjonalnej pomocy, unikanie zachowań utrzymujących zaburzenie, uczestnictwo w terapii rodzinnej i grupach wsparcia oraz wykazanie cierpliwości i wytrwałości, możesz wspomóc bliską osobę w
Co to są zaburzenia odżywiania? Zaburzenia odżywiania skupione są wokół nadmiernej koncentracji na jedzeniu oraz wadze i wyglądzie własnego ciała. Obsesja na tym punkcie nie dotyczy tylko nastolatków. Obecny kanon piękna prezentowany w zachodniej kulturze jasno promuje szczupłe (albo wręcz chude) sylwetki, płaski brzuch i zerową ilość niepotrzebnego tłuszczu. Początkowo rozwijający się problem jest niedostrzegalny. Przecież każdy człowiek mniej lub bardziej zwraca uwagę na to jak wygląda i czy jest w miarę proporcjonalny. „Jestem za gruba”, „Muszę schudnąć” – czasem są to racjonalne stwierdzenia opisujące stan faktyczny, ale czy zawsze? Ilu ludzi, których znasz nigdy się nie odchudzało, nigdy nie było zainteresowane zrzuceniem chociaż tych 3 kilogramów? Oczywiście są takie osoby, ale zdaje się, że stanowią one bardzo nieliczną grupę. W przypadku kiedy problem się nasila, jedzenie, waga i wygląd stają się obsesją, zaczynają stanowić centralny punkt zainteresowania danej osoby. Weryfikacja wagi odbywa się kilka razy dziennie a nastrój jest uzależniony od cyfr, które na tej wadze się pojawiają. Rodzaje zaburzeń odżywiania Do najczęstszych zaburzeń odżywiania zalicza się anoreksję, bulimię i objadanie się. Niezależnie jednak, z którym z tych zaburzeń mamy do czynienia – u podstaw leży korelacja między poczuciem własnej wartości a wagą i wyglądem. Jak wspomniałam wyżej, czasem zrzucenie zbędnych kilogramów jest właściwym i dobrym zadbaniem o swoje zdrowie, wagę i wygląd. Problem pojawia się wtedy, gdy o zmniejszenie wagi walczą osoby o prawidłowym BMI i normalnej budowie ciała. Co się wtedy dzieje? Jeśli „uda się” im zachować restrykcyjną kontrolę nad jedzeniem, a raczej jego ograniczaniem i brakiem to wpadają w anoreksję. W drugiej wersji – nie wytrzymują przejmującego uczucia głodu i bez opamiętania i kontroli go zajadają. W dalszej perspektywie dochodzi do dużych problemów ze zdrowiem (o nich bardziej szczegółowo zatrzymamy się w dalszej części artykułu), a także do trudności na tle psychicznym i emocjonalnym: lęki, stany depresyjne, nienawiść i/lub wstręt do siebie, rozdrażnienie, brak koncentracji, poczucie braku kontrolowania własnego życia i funkcjonowania, unikanie kontaktów z innymi ludźmi, poczucie winy i wiele innych. Anoreksja Zacznijmy od przyjrzenia się zaburzeniu, o którym słyszy się w mediach najczęściej – anoreksji. Zacznę od tego, co w mojej ocenie najlepiej pokazuje, jak ważne jest nie przymykanie oczu na problemy związane z jedzeniem oraz jak poważny jest to temat. Anoreksja, czyli inaczej jadłowstręt psychiczny, jest najbardziej śmiercionośnym zaburzeniem psychicznym. Powodem są wyniszczenie organizmu oraz samobójstwa. Według badań jednego z amerykańskich psychiatrów aż 22% osób z diagnozą anoreksji umiera. W tym 56% z powodu zaburzeń somatycznych wynikłych ze wspomnianego wyniszczenia organizmu; 27% odbiera sobie życie. Anoreksja, której podstawą jest uzależnienie od niejedzenia, prowadzi do całego szeregu komplikacji somatycznych właściwie w całym organizmie. Zaliczamy do nich np.: powikłania sercowo-naczyniowe (które lekarze wskazują jako najczęstszą bezpośrednią przyczynę zgonu), obniżone ciśnienie krwi, spadki ciśnienia podczas wykonywania nagłych/gwałtownych ruchów, zaburzenia endokrynologiczne (hormonalne), niedotlenienie, udar, odwodnienie, wrzody żołądka i wiele innych. Jeśli zatem widzisz, że bliska Ci osoba (lub Ty sam/sama) może mieć ten problem – reaguj! Objawy anoreksji Poniżej znajdziesz objawy, które możesz zauważyć i które powinny stać się przyczyną poszukania pomocy: BMI mniejsze bądź równe 17,5; nadmierna obawa przed przybraniem na wadze w sytuacji występującej niedowagi; nieprawidłowa ocena własnej wagi i wyglądu; u kobiet zatrzymanie miesiączki, u mężczyzn – zanik popędu; nadmiarowe skupienie na treningach/ćwiczeniach fizycznych i ich zbytnie nasilenie; niezgoda na utrzymywanie wagi w granicach właściwych dla wieku i wzrostu; wstyd dotyczący spożywania posiłków przy innych; prowadzenie rozmów głównie albo jedynie na temat jedzenia, kalorii i diet. Bulimia Na bulimię najczęściej chorują kobiety (ponad 90% wszystkich chorujących), które po wielu dietach odchudzających i nieuzyskiwaniu efektu spotykają się z ogromnym poczuciem apetytu. Samo słowo bulimia zresztą to właśnie oznacza – „byczy głód”. Apetyt ten jest wtedy dla nich nie do opanowania, zajadają go ogromnymi ilościami przeróżnych produktów – często bardzo tłustych, niezdrowych. Następnie wpadają w poczucie winy i redukują je określonymi czynnościami (o których poniżej), stosują kolejne restrykcje jedzeniowe i tak koło się zatacza i wielokrotnie powtarza. Warto tutaj zastanowić się, o co chodzi z tą redukcją? Bulimię dzielimy na dwa typy: Typ przeczyszczający – tu zachowaniami redukującymi jest poczucie winy za „obżarcie się”, powodowanie wymiotów, lewatywy i leki przeczyszczające; Typ nieprzeczyszczający – w tym wypadku redukcją stają się jeszcze bardziej restrykcyjne obwarowania co do jedzenia (w tym także głodówki) i/lub bardzo wyczerpujące, nadmiarowe ćwiczenia fizyczne. Wszystkie powyżej opisane działania również mają bardzo destrukcyjny wpływ na organizm (choroby układu pokarmowego, zaburzenia ginekologiczne) i również ich powikłaniem może być śmierć zarówno spowodowana komplikacjami medycznymi, jak i samobójstwem. Badania w tym zakresie są prowadzone, ale ze względu na złożoność tych analiz i trudność w przeprowadzaniu samych badań – nie są jeszcze znane konkretne dane statystyczne jak w przypadku anoreksji. Objawy bulimii Można jednak, jak w przypadku wcześniej opisanego zaburzenia, zauważyć różne sygnały, które powinny nas zaalarmować: stany lękowe; stany depresyjne; nieregularna miesiączka; bóle i zawroty głowy; bóle brzucha lub przełyku; napady jedzenia – „żarłoczność”; prowokowanie wymiotów lub stosowanie jakichkolwiek leków czy metod przeczyszczających; nadmierne skupienie na wadze i wyglądzie. Objadanie się Jest to zaburzenie, które często mylone jest z bulimią, ponieważ tak jak w jej przypadku tu również występują napady niekontrolowanego obżarstwa. Występuje jednak znacząca różnica w tym, że tu nie następują opisane wyżej zachowania redukujące. Efekt jest raczej dość oczywisty – osoby dotknięte tym problemem borykają się ze znaczącą nadwagą lub otyłością oraz często z depresją wynikającą z braku akceptacji zarówno dla siebie samego jak i ze strony otoczenia. Źródło występowania tego zaburzenia nie jest znane, jednak przyczyną objadania się są wszelkie (bez wyjątku) stany emocjonalne. W sytuacji napięcia wynikającego z lęku, ze szczęścia, złości, stresu. Osoby te z niebywałą determinacją szukają wszelkich, gotowych do natychmiastowego spożycia produktów. Nie ważne co nimi będzie i jak będzie smakować. Bo właściwie to nie chodzi o konkretne jedzenie i zaspokojenie głodu, ale o zredukowanie napięcia. Pochłanianie pożywienia jest wtedy na tyle niekontrolowane, że nawet dotkliwe uczucie przejedzenia często nie jest w stanie go zatrzymać. W skrajnych sytuacjach – w czasie jednego takiego napadu chory zjada kilka tysięcy kalorii. Atak ustaje i co dalej? Pojawiają się ogromne wyrzuty do samego siebie, bezradność i bezsilność, niechęć i wstręt do siebie, czyli ogromne napięcie. Już wiemy czym w tym zaburzeniu napięcie jest rozładowywane. A zatem jak w bulimii mamy samonapędzające się niebezpieczne, błędne koło. Objadanie się – przyczyny Wspomniałam powyżej, że źródła tego zaburzenia nie są jednoznaczne. Można jednak wymienić szereg czynników medycznych i psychologicznych, w których upatruje się przyczyn. Są nimi: zaburzenia produkowania przez organizm serotoniny; niezaspokojone potrzeby; brak akceptacji; nieumiejętność radzenia sobie z emocjami; depresja; zaburzenia lękowe; lęk przed bliskością fizyczną, w tym przed seksem – w takiej sytuacji olbrzymia otyłość stanowi „odstraszacz” dla potencjalnych partnerów. Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania? Podstawową i niezbędną formą pomocy jest psychoterapia, w której najważniejszym czynnikiem zdaje się być sama relacja terapeutyczna, czyli relacja dwóch osób oparta na zaufaniu, autentyczności, życzliwości, rozumieniu i wsparciu. Oczywiście jest jeszcze wiele innych ważnych czynników czy elementów terapii, które wspomagają proces zdrowienia i umożliwiają powrót do normalnego życia i funkcjonowania. Są nimi na przykład różne techniki terapii poznawczo-behawioralnej, analiza sposobu myślenia, nauka radzenia sobie z przeżywanymi emocjami. I chociaż te elementy są ważne w każdej terapii to warto z zaburzeniami odżywiania zgłosić się do terapeuty zajmującego się właśnie tym problemem – będzie on najwłaściwszą osobą, która będzie uważna na trudności charakterystyczne właśnie dla takich zaburzeń. to poradnia psychologiczna, której misją jest pomoc rodzinom w pokonywaniu kryzysów, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z parami i małżeństwami, które znajdują się w sytuacji około rozwodowej. nie mediuje rozwodów, zawsze walczymy o uratowanie związku i rodziny.
Administratorem danych osobowych jest Fundacja Ogólnopolskie Centrum Zaburzeń Odżywiania z siedzibą we Wrocławiu (50-369), przy ul. Marii Curie-Skłodowskiej 46/1a, NIP: 8992844359 REGON: 380075704 Z klauzulą informacyjną można zapoznać się tutaj. Specjaliści zaburzeń odżywiania w Gdyni.Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania? Najważniejszą rzeczą o której trzeba pamiętać, wspierając osobę z zaburzeniami odżywiania, jest zrozumienie jej problemu i nie bagatelizowanie go, pomimo że niektórym może wydawać się on zupełnie błahy. Ważne jest, żeby opowiedzieć o swoich obserwacjach i obawach, nie oceniając Każda droga do zdrowia jest odmienna i wymaga indywidualnego pojęcia. W zgromadzonych tutaj tekstach można przeczytać m.in. o relacji z rodziną, samoocenie, która ma ogromny pływ na rozwój choroby, czy o tym, jak rozmawiać i czego nie mówić osobie z zaburzeniami. To bardzo ważne, by pomagać, a nie szkodzić! KontaktI5C9gF.
